Alimenty na dziecko
Alimenty na dziecko są przede wszystkim regularnym świadczeniem polegającym na dostarczaniu środków utrzymania. Wypłaca je ten rodzic, któremu sąd nie przyznał opieki nad dzieckiem.
Artykuł 133 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowi o tym, że rodzice obowiązani są do świadczeń alimentacyjnych względem dziecka, które nie jest jeszcze w stanie utrzymać się samodzielnie. Uwolnić się od tego obowiązku można, jeżeli dochody z majątku dziecka wystarczają na pokrycie kosztów jego utrzymania i wychowania.
Zgodnie z art. 133 § 3 k.r.o. rodzice mogą uchylić się od świadczeń alimentacyjnych względem dziecka pełnoletniego, jeżeli są one połączone z nadmiernym dla nich uszczerbkiem lub jeżeli dziecko nie dokłada starań w celu uzyskania możności samodzielnego utrzymania się.
Obowiązek alimentacyjny nie jest ograniczony w czasie. W stosunku do pełnoletniego może być kontynuowany w zależności od konkretnej sytuacji rodzica jak i jego dziecka.
Co ważne obowiązek alimentacyjny nie jest uzależniony od władzy rodzicielskiej. Spoczywa również na tych rodzicach, którzy zostali jej pozbawieni. Nie ma też znaczenia czy dziecko urodziło się w małżeństwie.
Co należy zrobić, aby uzyskać alimenty?
Aby uzyskać alimenty na dziecko musisz złożyć pozew w Sądzie Rejonowym. Pozew musi spełniać określone wymogi wskazane w art. 126 § 1 oraz 187 kodeksu postępowania cywilnego. Zgodnie z art. 32 k.p.c. powództwo o roszczenie alimentacyjne można wytoczyć według miejsca zamieszkania dziecka.
Pozew jest zwolniony od kosztów sądowych z uwagi na alimentacyjny charakter dochodzonych roszczeń.
Jeśli rozwodzisz się z małżonkiem sąd orzeknie o alimentach na rzecz małoletniego dziecka w pozwie rozwodowym. Pozew o rozwód kierujemy do Sądu Okręgowego, a opłata od pozwu wynosi 600 zł.
Wysokość świadczeń alimentacyjnych – od czego zależy?
Zakres świadczeń alimentacyjnych zależy od:
- usprawiedliwionych potrzeb dziecka
- zarobkowych i majątkowych możliwości zobowiązanego.
Sąd określając wysokość alimentów będzie się kierował z jednej strony realną kwotą, która powinna być przeznaczona na zaspokojenie potrzeb dziecka, jak również sytuacją finansową zobowiązanego rodzica.
W pozwie musisz wykazać, ile kosztuje utrzymanie dziecka. Należy zatem przedstawić miesięczne koszty związane m.in. z: wyżywieniem, zapewnieniem odzieży, utrzymaniem domu, edukacją, załączając określoną dokumentację. Jeśli Twoje dziecko uczęszcza na lekcje dodatkowe czy wymaga określonego leczenia – wskaż koszty z tym związane. Nie jest konieczne przedstawianie dużych ilości paragonów związanych z wyżywieniem – sąd bowiem będzie w określonym zakresie opierał się na doświadczeniu życiowym.
Zarobkowe i majątkowe możliwości zobowiązanego będą oceniane na podstawie jego możliwości zarobkowych, a nie na podstawie faktycznie posiadanych i uzyskiwanych dochodów. Co to znaczy? Osoba zobowiązana musi w pełni wykorzystać swoje wykształcenie czy zdobyte kwalifikacje, aby uzyskać odpowiednie dochody umożliwiające właściwe zaspokojenie usprawiedliwionych potrzeb dziecka. Nie ma zatem znaczenia ile rodzic zobowiązany do uiszczania alimentów zarabia, ale to ile mógłby zarobić wykorzystując w pełni swój zawodowy potencjał.
Należy również wskazać, że wykonywanie obowiązku alimentacyjnego może polegać w całości lub w części na osobistych staraniach o wychowanie lub utrzymanie dziecka. Przyjmuje się, że rodzic u którego małoletni zamieszkuje na co dzień, będzie w mniejszym stopniu ponosił koszty jego utrzymania, z uwagi na sprawowanie nad nim bezpośredniej opieki. Z tego też względu drugi z rodziców zostanie zobowiązany do finansowej partycypacji w kosztach w większym zakresie.
Przy ustalaniu wysokości świadczeń alimentacyjnych należy pamiętać, że dzieci mają prawo do równej z rodzicami stopy życiowej. Jest to niezależne od tego, czy żyją z nimi wspólnie, czy też oddzielnie. Zakres usprawiedliwionych potrzeb dziecka powinien być ustalony w ten sposób, aby w razie ich zaspokojenia stopa życiowa dziecka była taka sama jak stopa życiowa rodziców.
Sąd wyrokowi zasądzającemu alimenty nadaje rygor natychmiastowej wykonalności. Oznacza to, że obowiązek świadczenia alimentów może w przypadku opóźnienia zostać wyegzekwowany jeszcze przed uprawomocnieniem się orzeczenia.